Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

expugnatus precibus Su

  • 1 expugno

    expugno, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] attaquer vivement. [st2]2 [-] prendre d'assaut, prendre de force (une ville, un fort), forcer, vaincre, soumettre, réduire. [st2]3 [-] au fig. dompter, triompher de. [st2]4 [-] s'emparer, se rendre maître, se saisir, tirer, arracher, extorquer, obtenir de force. [st2]5 [-] venir à bout de, achever.    - Euphrates Taurum expugnat, Plin. 5, 24, 20, § 85: l'Euphrate passe à travers le mont Taurus.    - lacte equino venena expugnantur, Plin. 28, 10, 45, § 159: le lait de jument neutralise l'effet des poisons.    - expugnare carcerem, Plaut. Ps. 4.7.76: forcer une prison.    - expugnare pudicitiam, Cic. Cael. 20; 50: déshonorer, violer.    - expugnatus precibus uxoris, Suet. Tib. 21: fléchi par les prières de sa femme.    - aegre expugnavit ut, Petr. 108: il eut bien de la peine à obtenir que.
    * * *
    expugno, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] attaquer vivement. [st2]2 [-] prendre d'assaut, prendre de force (une ville, un fort), forcer, vaincre, soumettre, réduire. [st2]3 [-] au fig. dompter, triompher de. [st2]4 [-] s'emparer, se rendre maître, se saisir, tirer, arracher, extorquer, obtenir de force. [st2]5 [-] venir à bout de, achever.    - Euphrates Taurum expugnat, Plin. 5, 24, 20, § 85: l'Euphrate passe à travers le mont Taurus.    - lacte equino venena expugnantur, Plin. 28, 10, 45, § 159: le lait de jument neutralise l'effet des poisons.    - expugnare carcerem, Plaut. Ps. 4.7.76: forcer une prison.    - expugnare pudicitiam, Cic. Cael. 20; 50: déshonorer, violer.    - expugnatus precibus uxoris, Suet. Tib. 21: fléchi par les prières de sa femme.    - aegre expugnavit ut, Petr. 108: il eut bien de la peine à obtenir que.
    * * *
        Expugno, expugnas, pen. prod. expugnare. Terent. Forcer, ou Entrer par force dedens une maison ou ville, Gaigner de force, Vaincre, Expugner.
    \
        Expugnare aurum alicui, metaphorice. Plaut. Trouver moyen de tirer argent d'aucun.
    \
        Expugnare carcerem. Plaut. Rompre la prison.
    \
        Coepta. Ouid. Venir à chef de ce qu'on a commencé.
    \
        Fortunas patrias alicuius. Cic. Trouver maniere de jecter aucun hors de son patrimoine et s'en saisir.
    \
        Cupiditate et allegationibus legationem aliquam expugnare. Cic. Tant debatre et importuner qu'on obtienne, etc. Obtenir par son hault braire et crier.
    \
        Nihil tam munitum, quod non expugnari pecunia possit. Cic. Il n'y a chose si bien fortifiee, que l'argent n'y face breche et n'y entre, Il n'est chose qu'on ne vainque par argent.
    \
        Expugnare propositum alicuius postulatione frequenti. Columel. Vaincre.
    \
        Expugnare pudicitiam puellae. Cic. La vaincre par dons et aultres moyens.

    Dictionarium latinogallicum > expugno

  • 2 expugno

    ex-pugno, āvi, ātum, 1 (archaic inf. fut. expugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55), v. a., to take by assault, to storm, capture, reduce, subdue (freq. and class.; syn.: obsideo, oppugno, capio).
    I.
    Lit., of places:

    id (oppidum Noviodunum) ex itinere oppugnare conatus, expugnare non potuit,

    Caes. B. G. 2, 12, 2:

    oppidum,

    id. ib. 2, 10, 4;

    3, 14, 1 al.: nonnullas urbes per vim,

    id. B. C. 3, 55, 3:

    urbem,

    Liv. 2, 12, 1:

    Cirtam armis,

    Sall. J. 23, 1:

    castellum,

    Caes. B. G. 2, 9, 4; 3, 1, 4:

    loca multa,

    Nep. Ages. 3:

    moenia mundi,

    Lucr. 2, 1144 et saep.—
    B.
    Transf., of other objects (things or persons), to subdue, overcome, break down or through, sweep away:

    naves,

    Caes. B. G. 3, 15, 2 and 5:

    aedes,

    Ter. Eun. 4, 7, 3; cf.

    villas,

    Sall. J. 44, 5:

    carcerem,

    Plaut. Ps. 4, 7, 76:

    Philippum et Nabin expugnatos,

    conquered, Liv. 37, 25, 6; cf.:

    inclusos moenibus expugnat,

    Curt. 9, 4:

    aliquos,

    id. 6, 6; Tac. Agr. 41; Flor. 2, 2, 16; Just. 3, 5:

    expugnavi amanti herili filio aurum ab suo patre,

    obtained by force, Plaut. Bacch. 4, 9, 5.—Of inanimate subjects:

    flumina id oppidum expugnavere,

    swept away, Plin. 6, 27, 31, § 138:

    Euphrates Taurum expugnat,

    i. e. breaks through, id. 5, 24, 20, § 85:

    lacte equino venena et toxica expugnantur,

    are counteracted, id. 28, 10, 45, § 159.—
    II.
    Trop., to conquer, subdue, overcome:

    sapientis animus magnitudine consilii, tolerantia, virtutibus, etc.... vincetur et expugnabitur,

    Cic. Par. 4, 1, 27:

    nihil tam munitum, quod non expugnari pecuniā possit,

    id. Verr. 1, 2, 4:

    fortunas patrias,

    id. Clu. 13, 36:

    pudicitiam,

    to violate, id. Cael. 20; 50:

    aut enim expugnatur intentio aut adsumptio aut conclusio, nonnumquam omnia,

    i. e. is refuted, confuted, Quint. 5, 14, 20 sq.:

    pertinaciam legatorum,

    Liv. 37, 56, 9:

    paupertatem,

    Petr. 126:

    expugnatus precibus uxoris,

    Suet. Tib. 21;

    so simply expugnatus,

    id. Caes. 1; id. Vesp. 22:

    coepta,

    to fight through, to accomplish, Ov. M. 9, 619; cf.: sibi legationem expugnavit, extorted, wrung out, obtained (= extorsit), Cic. Verr. 2, 1, 16, § 44.—With ut:

    aliqua ratione expugnasset iste, ut dies tollerentur,

    Cic. Verr. 2, 2, 52, § 130:

    aegre expugnavit, ut, etc.,

    Petr. 108.—Hence, * ex-pugnans, antis, P. a., efficient, efficacious:

    expugnantior herba,

    Ov. M. 14, 21 (so Jahn and Bach., Merkel, expugnacior).

    Lewis & Short latin dictionary > expugno

  • 3 expugno

    ex-pugno, āvī, ātum, āre
    1) завоёвывать, брать с бою, захватывать, брать приступом (urbem, castellum C); завладевать (urbem obsidione, navem C); одолевать, побеждать, покорять ( Messenios per insidias Just)
    2) подавлять, обезвреживать ( venena aliquā re PM)
    3) нападать, атаковать ( intentionem aut assumptionem Q)
    4) доводить до конца, довершать ( coepta O)
    e. pertinaciam alicujus L — побороть чьё-л. упорство
    8) нарушать, насиловать ( pudicitiam C)
    9) вымогать, вынуждать ( aurum ab aliquo Pl)

    Латинско-русский словарь > expugno

  • 4 expugno

    ex-pūgno, āvī, ātum, āre, I) im Kampfe bezwingen, selten in der offenen Schlacht (acie, Liv. 38, 8, 4), gew. durch Sturm (dah. auch Caes. – b. c. 3, 55, 3 der Zusatz per vim) oder durch Einschließung, Belagerung, erstürmen, erobern, einnehmen, überwinden, unterwerfen, A) eig.: urbes, naves, Caes.: oppidum obsidione, Caes.: Cirtam armis, Sall. – m. Acc. pers. (s. Nipp. Nep. Ages. 5, 4. Weißenb. Liv. 25, 28, 7. Heräus Tac. hist. 5, 12, 6), reges, Lucr.: stipendiarios Aeduorum, Caes.: semet ipsos, Nep.: Philippum et Nabim, Liv.: Maxentium, Lact.: veteres incolas, Iustin.: tyrannos eius, non ipsam urbem, Liv.: expugnare virum fortem frustra tentare, Treb. Poll. – v. lebl. Subjj., fames obsessos expugnavit, zwang zur Übergabe, Liv.: tempestas expugnat reliquias navis, erobert sich, Petron.: flumen montem expugnat, durchbricht den Berg, Plin.: lacte equino venena et toxica expugnantur, werden entkräftet, Plin.: horror ipse per eadem, quae supra praescripta sunt, expugnandus, Cels. – B) übtr.: a) bezwingen, überwinden, animum (seinen Sinn), Cic.: pertinaciam legatorum, Liv.: expugnari precibus, sich durch B. erweichen lassen, Suet.: u. so expugnatus tandem, Suet. – b) entreißen, vernichten, pudicitiam, schänden, Cic.: so decus muliebre, Liv.: regnum, Liv.: mores imperii, Flor.: quaestiones, hintertreiben, Liv.: v. lebl. Subjj., eloquentia veritatem saepius expugnare (zunichte zu machen) conatur, Lact. 5, 1, 19. – c) erpressen, erzwingen, endlich erhalten, aurum a patre, Plaut.: legationem, Cic.: mit folg. ut u. Konj. = »es erzwingen, mit Mühe dahin bringen, daß«, Cic. u.a.: impers., summā vi expugnatum est, ut etc., Liv. – d) eine Vornahme durchsetzen, beharrlich ausführen, coepta, Ov. met. 9, 619. – II) bestürmen = angreifen, A) eig.: sic furentem circuit expugnans, Stat. silv. 6, 779. – B) übtr., mit Worten angreifen, intentionem aut assumptionem aut conclusionem, Quint. 5, 14, 20. – / Archaist. Infin. Fut. akt. expugnassere, Plaut. Amph. 210 (Götz oppugnassere).

    lateinisch-deutsches > expugno

  • 5 expugno

    ex-pūgno, āvī, ātum, āre, I) im Kampfe bezwingen, selten in der offenen Schlacht (acie, Liv. 38, 8, 4), gew. durch Sturm (dah. auch Caes. – b. c. 3, 55, 3 der Zusatz per vim) oder durch Einschließung, Belagerung, erstürmen, erobern, einnehmen, überwinden, unterwerfen, A) eig.: urbes, naves, Caes.: oppidum obsidione, Caes.: Cirtam armis, Sall. – m. Acc. pers. (s. Nipp. Nep. Ages. 5, 4. Weißenb. Liv. 25, 28, 7. Heräus Tac. hist. 5, 12, 6), reges, Lucr.: stipendiarios Aeduorum, Caes.: semet ipsos, Nep.: Philippum et Nabim, Liv.: Maxentium, Lact.: veteres incolas, Iustin.: tyrannos eius, non ipsam urbem, Liv.: expugnare virum fortem frustra tentare, Treb. Poll. – v. lebl. Subjj., fames obsessos expugnavit, zwang zur Übergabe, Liv.: tempestas expugnat reliquias navis, erobert sich, Petron.: flumen montem expugnat, durchbricht den Berg, Plin.: lacte equino venena et toxica expugnantur, werden entkräftet, Plin.: horror ipse per eadem, quae supra praescripta sunt, expugnandus, Cels. – B) übtr.: a) bezwingen, überwinden, animum (seinen Sinn), Cic.: pertinaciam legatorum, Liv.: expugnari precibus, sich durch B. erweichen lassen, Suet.: u. so expugnatus tandem, Suet. – b) entreißen, vernichten, pudicitiam, schänden, Cic.: so decus muliebre, Liv.: regnum, Liv.: mores imperii, Flor.: quaestiones, hintertreiben, Liv.: v. lebl. Subjj., eloquentia
    ————
    veritatem saepius expugnare (zunichte zu machen) conatur, Lact. 5, 1, 19. – c) erpressen, erzwingen, endlich erhalten, aurum a patre, Plaut.: legationem, Cic.: mit folg. ut u. Konj. = »es erzwingen, mit Mühe dahin bringen, daß«, Cic. u.a.: impers., summā vi expugnatum est, ut etc., Liv. – d) eine Vornahme durchsetzen, beharrlich ausführen, coepta, Ov. met. 9, 619. – II) bestürmen = angreifen, A) eig.: sic furentem circuit expugnans, Stat. silv. 6, 779. – B) übtr., mit Worten angreifen, intentionem aut assumptionem aut conclusionem, Quint. 5, 14, 20. – Archaist. Infin. Fut. akt. expugnassere, Plaut. Amph. 210 (Götz oppugnassere).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expugno

См. также в других словарях:

  • VINCERE — Donato est verbum familiare iratis, cum nimirum iram ponunt, et orati omittunt indignationem. Imo non tam cum ponunt, quam cum, importunitate precum expugnati, permittunt se aliorum arbitrio. Caesat, l. 5. Bell. Gall. c. 30. Vincite, inquit, si… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»